การควบคุมคุณภาพของวัตถุดิบอาหาร
แอพลิเคชันของข้าวโพด gluten อาหารในอุตสาหกรรมอาหาร
มิถุนายน 11, 2019
ไม่ตังข้าวโพดทำงานอย่างมีประสิทธิภาพในการควบคุมวัชพืช?
มิถุนายน 18, 2019
ด้วยการพัฒนาอย่างรวดเร็วของอุตสาหกรรมอาหารและความผันผวนบ่อยของราคาวัตถุดิบ, วัตถุดิบอาหารที่เลือกโดยผู้ประกอบการอาหารสัตว์มีความหลากหลายมากขึ้นและมีความซับซ้อน. การควบคุมคุณภาพของวัตถุดิบอาหารมีความสำคัญในทางปฏิบัติที่ดีสำหรับการสร้างความมั่นใจในคุณภาพของผลิตภัณฑ์ฟีดสารประกอบ. . การควบคุมคุณภาพของวัตถุดิบอาหารส่วนใหญ่มีการควบคุมในสถานที่ที่มีคุณภาพและการวิเคราะห์ในห้องปฏิบัติการของวัตถุดิบและการตรวจสอบคุณภาพในระหว่างสินค้าคงคลังวัตถุดิบ. กระดาษนี้ส่วนใหญ่วิเคราะห์การควบคุมคุณภาพของผู้ประกอบการอาหารสัตว์จากวัตถุดิบในการประมวลผลก่อนที่จะประมวลผล. ตามขั้นตอนการผลิต, การควบคุมคุณภาพของวัตถุดิบ, การทดสอบของวัตถุดิบ, การจัดเก็บวัตถุดิบและการตรวจสอบคุณภาพของกระบวนการจัดเก็บวัตถุดิบ, ฯลฯ. ในแง่มุมหนึ่ง, เราจะหารือถึงวิธีการที่จะทำให้มุมมองที่ดีมีคุณภาพของวัตถุดิบและการเก็บรักษาวัตถุดิบ, และอธิบายวิธีการในการควบคุมคุณภาพของวัตถุดิบอาหาร.
1 ในสถานที่การควบคุมคุณภาพของวัตถุดิบอาหาร
ในสถานที่การควบคุมคุณภาพของวัตถุดิบอาหารเป็นขั้นตอนแรกในการทดสอบคุณภาพของวัตถุดิบเข้าสู่สถานประกอบการอาหารสัตว์. มันเป็นงานที่ง่ายและรวดเร็วในการตอบสนอง, แต่ก็ยังต้องใช้ในสถานที่บุคลากรการควบคุมคุณภาพให้มีความเป็นมืออาชีพที่ดีและความรับผิดชอบ. มันเป็นไปได้ที่จะเพิ่มโอกาสในการประสบความสำเร็จในการระบุคุณภาพของวัตถุดิบ.
ในสถานที่ควบคุมคุณภาพมักจะใช้อวัยวะประสาทสัมผัสเช่น“ดวงตา”, "มือ", “จมูก” และ“ปาก” ในการระบุคุณภาพของวัตถุดิบอาหารสัตว์. “ตา” หมายถึงการสังเกตสี, รูปร่าง, และสิ่งแปลกปลอมของสิ่งสกปรกในวัตถุดิบที่ผ่านตา. ตัวอย่างเช่น , สีของกากถั่วเหลืองที่เตรียมจากถั่วเหลืองที่แตกต่างกันจะแตกต่างกัน. สีของกากถั่วเหลืองถั่วเหลืองจัดทำโดยบราซิลเป็นสีแดง, สีของกากถั่วเหลืองในประเทศสหรัฐอเมริกาเป็นสีขาว, และถั่วสีดำของอาร์เจนตินามีจุดด่างดำอย่างเห็นได้ชัด, และอะมิโนโปรตีนและองค์ประกอบของกรดของทั้งสามมีความแตกต่างกันมาก; หากมีแกลบผสมรำ, แกลบข้าวเรียวสามารถพบได้หลังจากที่ประจำตัวประชาชนระมัดระวัง; ถ้าคุณภาพข้าวโพดจะถูกกำหนดโดยการสังเกตความสมบูรณ์ของข้าวโพด , เม็ดและเม็ดโรคราน้ำค้างไม่สมบูรณ์, และจำนวนข้าวโค้ก. แยกแยะ. ที่ “มือ” คือคุณภาพของวัตถุดิบโดยการสัมผัสของนิ้วมือและนิ้วบด. ตัวอย่างเช่น, โดยการจับและการคลายมือรู้สึกถึงการยึดเกาะของวัตถุดิบและมือที่จะแยกแยะว่าปริมาณความชื้นของรำข้าวผิดปกติ, มักจะเป็นรำข้าวที่มีความชื้นสูงจะเป็นไปตามผิวหนัง, แสดงให้เห็นว่ากองไม่ใช่เรื่องง่ายที่จะแพร่กระจาย; หรือเป็นในฝ่ามือของนิ้วโดยการบดรำ, เช่นเรื่องต่างประเทศผสมกับแกลบ, ก่อให้เกิดความรู้สึกที่กัด. “จมูก” หมายถึงการเปลี่ยนแปลงในคุณภาพของวัตถุดิบที่ผ่านความรู้สึกของกลิ่น. วัตถุดิบที่มีรสชาติที่แข็งแกร่งมักจะแสดงความแตกต่างขนาดใหญ่ในกลิ่นเนื่องจากมีการเปลี่ยนแปลงในด้านคุณภาพ. ตัวอย่างเช่น, ปกติปลาป่นสดมีกลิ่นคาวและปลาป่นที่ด้อยกว่ามีฝาดฉุน, กลิ่นหอมหรือรสที่ถูกเผาไหม้; และ, เป็นรำข้าวเสื่อมโทรม oxidatively มักจะจัดแสดงนิทรรศการรสหืน. “ปาก” หมายถึงคุณภาพของวัตถุดิบจะถูกกำหนดโดยรสชาติของวัตถุดิบ. ตัวอย่างเช่น, คุณภาพของข้าวโพดจะถูกระบุโดยวิธีการของการย่อยฟัน. เมื่อความชื้นของข้าวโพดที่อยู่ในระดับต่ำ, ฟันมีความรู้สึกของฟันสั่นและมีความเสียงที่คมชัด. เมื่อน้ำที่สูงเกินไป, มีความรู้สึกของการสั่นฟันไม่มี, และข้าวโพดที่ถูกทำลายได้อย่างง่ายดาย. อีกตัวอย่างหนึ่งคือไขมันปากรสชาติ , ไขมันที่ไม่ดีกับรสเปรี้ยว, ขม, รสเผ็ดขมหรือโค้ก, และคุณภาพของไขมันเป็นสิ่งที่ไม่มีกลิ่น.
2 ห้องปฏิบัติการทดสอบของวัตถุดิบ
ฟีดสำหรับองค์กรขนาดใหญ่ที่ทันสมัย, มีหลายประเภทของวัตถุดิบอาหารและแหล่งที่มีความซับซ้อน. ดังนั้น, มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะวัดคุณภาพของวัตถุดิบที่ผ่านการตรวจทางห้องปฏิบัติการทางกายภาพและตัวชี้วัดทางเคมี. หากทดสอบในห้องปฏิบัติการขนาดใหญ่ของวัตถุดิบเป็นสิ่งที่จำเป็น, มันจะไม่เป็นค่าใช้จ่ายเล็ก ๆ. ดังนั้น, ทดสอบในห้องปฏิบัติการของวัตถุดิบควรอยู่บนพื้นฐานในสถานที่การควบคุมคุณภาพเพื่อเลือกบางรายการที่ต้องผ่านการทดสอบสำหรับการวิเคราะห์. ตัวชี้วัดทางเคมีและกายภาพประจำสำหรับการทดสอบในห้องปฏิบัติการของวัตถุดิบรวมถึงความชื้น, โปรตีน, ไขมัน, แอช, แคลเซียมและฟอสฟอรัส, ในขณะที่วัตถุดิบบางพิเศษ, ตัวชี้วัดที่ไม่ธรรมดาเช่นกรดอะมิโน, เปปไทด์ขนาดเล็ก, กรดไขมันและ aflatoxins มีการตรวจพบบางครั้ง. ความชื้นของวัตถุดิบอาหารส่งผลกระทบต่อระดับและการเก็บรักษาสารอาหารที่มีประสิทธิภาพ, ในขณะที่การตรวจสอบของความชื้นในการผลิตที่เกิดขึ้นจริงก็จะง่ายและสะดวก, เพื่อให้ความชุ่มชื้นเป็นหนึ่งในรายการที่ทดสอบบ่อยสำหรับส่วนผสมของอาหาร. เนื่องจากความแตกต่างในระดับภูมิภาคและตามฤดูกาล, บริษัท ฟีดมักจะทำให้ความต้องการมาตรฐานที่แตกต่างกันสำหรับปริมาณความชื้นของวัตถุดิบตามฤดูกาล. โดยทั่วไป, ความต้องการความชื้นมาตรฐานวัตถุดิบในฤดูร้อน 0.5 ถึง 1% ต่ำกว่าความต้องการในช่วงฤดูหนาว. คุณค่าทางโภชนาการของวัตถุดิบอาหารจะถูกกำหนดโดยการรับรู้ความสามารถและเนื้อหาของสารอาหาร. การตั้งค่าทางกายภาพที่เหมาะสมในห้องปฏิบัติการและตัวชี้วัดทางเคมีโครงการทดสอบมีความสำคัญในทางปฏิบัติที่สำคัญสำหรับการประเมินราคาของวัตถุดิบอาหารและการจัดซื้อวัตถุดิบที่มีคุณภาพดีและมีคุณภาพดี. ในการผลิตที่เกิดขึ้นจริง, บริษัท ฟีดมักจะตั้งค่ารายการทดสอบในห้องปฏิบัติการบางอย่างบังคับตามประเภทและการใช้วัตถุดิบที่เป็นมาตรฐานสำหรับการซื้อวัตถุดิบ. สำหรับส่วนผสมโปรตีนอาหาร, รายการทดสอบโดยทั่วไปจะประกอบด้วยโปรตีนและไม่ใช่โปรตีนไนโตรเจน, และถ้าจำเป็น, องค์ประกอบและเนื้อหาของกรดอะมิโนและย่อยโปรตีน. สำหรับวัตถุดิบอาหารพลังงานข้าวตาม, รายการมักจะผ่านการทดสอบรวมถึงพลังงานทั้งหมดและเยื่อใย, และปริมาณแป้งที่ละลายน้ำได้สามารถตรวจพบได้ในกรณีที่จำเป็น. สำหรับส่วนผสมของอาหารมัน, รายการมักจะผ่านการทดสอบรวมถึงค่าของกรด, ค่าไอโอดีน, ราคาสะพอ, เป็นต้น, และถ้าจำเป็น, องค์ประกอบและเนื้อหาของกรดไขมัน. สำหรับวัตถุดิบอาหารแร่, รายการมักจะผ่านการทดสอบ ได้แก่ เถ้าและองค์ประกอบแร่เนื้อหา, และองค์ประกอบของโลหะหนักสามารถตรวจพบได้ในกรณีที่จำเป็น.
เนื่องจากการพัฒนาของการตรวจสอบและการวิเคราะห์ด้านเทคโนโลยีและความจำเป็นเร่งด่วนของผู้ประกอบการอาหารสำหรับผลการทดสอบวัตถุดิบ, บางวิธีการที่รวดเร็วและสูงผ่านการตรวจสอบจะใช้ค่อยๆไปทดสอบในห้องปฏิบัติการและการวิเคราะห์ของวัตถุดิบอาหาร. ในปีล่าสุด, เทคโนโลยี NIR ได้รับการยอมรับและค่อยๆนำไปใช้โดยผู้ประกอบการอาหารสัตว์, ได้อย่างรวดเร็วและถูกต้องสามารถตรวจสอบตัวชี้วัดพารามิเตอร์ที่เกี่ยวข้องของคุณค่าทางโภชนาการของวัตถุดิบอาหาร. ตามรายงานในวรรณคดี, การใช้สเปคโทรอินฟราเรดใกล้ที่จะสร้างฟีดโปรตีนจากสัตว์ (รวมทั้งเนื้อและกระดูกป่น, ปลาป่นและสัตว์ปีกโดยผลิตภัณฑ์), ซีเรียล (รวมทั้งข้าวสาลี, ข้าวโพด, บาร์เล่ย์), รูปแบบการสอบเทียบทั่วไปและแบบจำลองการสอบเทียบพิเศษสำหรับเนื้อและกระดูกป่น, ปลาป่นและกากถั่วเหลืองค่าสัมประสิทธิ์สหสัมพันธ์มีทั้งหมดข้างต้น 0.90, ซึ่งบ่งชี้ว่าผลการตรวจสอบการใช้เทคโนโลยีอินฟราเรดใกล้มีความน่าเชื่อถือที่ดี. นอกจากนี้ยังมีเทคโนโลยีอินฟราเรดใกล้, การใช้เทคโนโลยีอินฟราเรดใกล้ที่มีราคาแพง. เนื่องจากความหลากหลายของวัตถุดิบอาหารและความซับซ้อนของแหล่งที่มาของ, ดึงข้อมูล บริษัท ต้องสร้างรูปแบบที่เหมาะสมสำหรับวัสดุดิบของพวกเขาร่วมกันไปตามรุ่น, แต่สร้างรูปแบบที่มีความน่าเชื่อถือสูง. มันต้องใช้ข้อมูลเป็นจำนวนมาก, ซึ่งเป็นระยะยาวและสิ่งที่ยาก.
ตัวชี้วัดทางเคมีและกายภาพธรรมดาปริมาณคุณภาพของวัตถุดิบอาหารสัตว์ในระดับหนึ่ง. อย่างไรก็ตาม, ผลสุดท้ายของวัตถุดิบอาหารคือการให้สารอาหารที่มีประสิทธิภาพสำหรับสัตว์. ดังนั้น, ดัชนีการใช้ที่มีประสิทธิภาพของสารอาหารวัตถุดิบยังสามารถลึกซึ้งยิ่งขึ้นระบบวิธีการตรวจสอบคุณภาพวัตถุดิบ. วิธีการตรวจสอบแบบดั้งเดิมคือการทดสอบประสิทธิภาพการใช้งานที่มีประสิทธิภาพของส่วนผสมของอาหารตามการทดลองกับสัตว์, แต่วิธีการดังกล่าวเป็นเวลานานและใช้แรงงานเข้มข้น, และค่าใช้จ่ายการตรวจสอบอยู่ในระดับสูง. ในปีล่าสุด, มีการปรับปรุงความเข้าใจของผู้คนของสรีรวิทยาการย่อยอาหารของสัตว์, ในหลอดทดลองวิธีการจำลองแบบในการตรวจสอบอัตราการฟอกไตของวัตถุดิบมีความสัมพันธ์อย่างมากกับการย่อยได้ของสัตว์ทดลอง. ผลการตรวจสอบจะค่อยๆได้รับการยอมรับและเป็นที่ยอมรับ. อาหารปลาที่ย่อยได้คือปลาป่นสามารถสะท้อนการย่อยและการดูดซึมโปรตีนได้อย่างแท้จริง, มันเป็นตัวบ่งชี้สำคัญของการประเมินคุณภาพของอาหารปลา, ปลาป่น FAO ในการพัฒนามาตรฐานอาหารที่กำหนดไว้ในกระเพาะอาหารน้ำย่อยย่อยควรจะสูงกว่า 92.0%, ปลาป่นเปรูระบุไว้ในมาตรฐานการย่อยน้ำย่อยของปลาป่นคุณภาพสูงควรจะ 94.0 ~ 95.0%, และมาตรฐานคุณภาพปลาป่นชิลีเป็น 94.0%. เนื่องจากวัตถุดิบมีหลายชุดในหลอดทดลองมาตรฐานการย่อยไม่มี, มันเป็นสิ่งจำเป็นสำหรับองค์กรเพื่อสร้างความมีเสถียรภาพของชุดในหลอดทดลองการทดลองวิธีการและตัวชี้วัดที่เกี่ยวข้องตามเงื่อนไขที่แท้จริงของวัตถุดิบที่พวกเขาซื้อเป็นมาตรฐานสำหรับการประเมินคุณภาพของวัตถุดิบ. เมื่อใช้วิธีการในหลอดทดลองในการตรวจสอบคุณภาพของวัตถุดิบ, ตัวชี้วัดการทดสอบบางอย่างควรจะตั้งตามประเภทที่แตกต่างกันของวัตถุดิบในการเพิ่มประสิทธิภาพขั้นตอนการตรวจสอบ. โปรตีนที่ย่อยได้ในหลอดทดลองสามารถตั้งค่าสำหรับวัตถุดิบโปรตีน, และการย่อยได้ในหลอดทดลองของกรดอะมิโนสามารถตรวจพบได้ในกรณีที่จำเป็น. วัตถุดิบที่สามารถตั้งค่าการใช้พลังงานในการย่อยหลอดทดลอง (พลังงานย่อย) และ, ในกรณีที่จำเป็น, อัตราการฟอกไตโมโนแซ็กคาไรด์. เงื่อนไขการเกิดปฏิกิริยาในการทดสอบในหลอดทดลองจะง่ายต่อการควบคุม, และผลการตรวจสอบมีการทำซ้ำที่ดี. ความมุ่งมั่นของการย่อยในหลอดทดลองของวัตถุดิบที่สามารถให้ข้อมูลอ้างอิงสำหรับการประเมินผลต่อคุณภาพของวัตถุดิบ.
3 การเก็บรักษาวัตถุดิบ
เนื่องจากการเปลี่ยนแปลงบ่อยในราคาของวัตถุดิบอาหารและช่องว่างขนาดใหญ่ราคา, ผู้ประกอบการอาหารสัตว์ที่มีขนาดใหญ่มักจะซื้อในปริมาณมากของวัตถุดิบในคลังสินค้าในราคาที่ต่ำเพื่อปรับปรุงการแข่งขันของพวกเขา. ปัญหาหลายอย่างดังต่อไปนี้มักจะพบเมื่อตั้งค่าพื้นที่จัดเก็บวัตถุดิบ. ก่อน, ลักษณะพิเศษของการปรุงอาหารเดิม. วัสดุฟีดที่แตกต่างกันมีความต้องการที่แตกต่างกันในการจัดเก็บและการเก็บรักษาสภาพแวดล้อม. ตัวอย่างเช่น, รำข้าว, อาหารปลา, เค้กน้ำมันและไขมันเต็มถั่วเหลืองมีแนวโน้มที่จะเสื่อมสภาพออกซิเดชันไขมันระหว่างการเก็บรักษา, ซึ่งทำให้เกิดค่าฟีดจะลดลง. จะต้องมีการเก็บไว้ในที่อุณหภูมิอากาศถ่ายเทได้สะดวก. ในสภาพแวดล้อมที่เหมาะสม. ที่สอง, ความผันผวนของการเลือกวัตถุดิบ. สำหรับองค์กรการประมวลผลฟีด, เมื่อราคาของวัตถุดิบที่มีการเปลี่ยนแปลงอย่างเห็นได้ชัด, ก็มักจะมีการเปลี่ยนแปลงชนิดและปริมาณของวัตถุดิบที่ใช้ในการปรับตัวของสูตรอาหารสัตว์ . บางครั้ง, เป็นจำนวนมากของวัตถุดิบใหม่ที่มีราคาที่เหมาะสมจะต้องมีการใส่ลงไปในการจัดเก็บข้อมูล, ซึ่งเป็นองค์กรขนาดเล็กที่มีพื้นที่เก็บข้อมูลขนาดเล็ก. ในแง่ของวิธีการที่จะทำให้ห้องสำหรับการจัดเก็บที่เหมาะสมของวัตถุดิบ, มันยาก. ที่สาม, ความซับซ้อนของแหล่งที่มาของวัตถุดิบ. กับการพัฒนาของอุตสาหกรรมอาหาร, แหล่งที่มาของวัตถุดิบอาหารที่อุดมไปด้วยมากขึ้น. ตัวอย่างเช่น, กากถั่วเหลืองที่จัดทำโดยสายพันธุ์ที่แตกต่างกันของถั่วเหลืองในพื้นที่การผลิตที่แตกต่างกันมีความแตกต่างขนาดใหญ่ในปริมาณโปรตีนและกรดอะมิโนกรด. ในเวลาเดียวกัน, เพื่อปรับปรุงอำนาจต่อรองของการจัดซื้อวัตถุดิบ, ผู้ประกอบการอาหารสัตว์มักจะเลือกหลายแหล่งที่มาของอุปทานของวัตถุดิบเดียวกัน, และผู้ผลิตที่แตกต่างกันมักจะมีความแตกต่างขนาดใหญ่ในคุณค่าทางโภชนาการและคุณภาพสุขาภิบาลของวัตถุดิบหรือกระบวนการผลิต. ที่สี่, ความหลากหลายของประเภทวัตถุดิบ. เพื่อที่จะรักษาความสมดุลของความต้องการทางโภชนาการและเพิ่มประสิทธิภาพการใช้จ่ายของสูตรอาหารมากที่สุดเท่าที่เป็นไปได้, วัตถุดิบอาหารที่เลือกโดยผู้ประกอบการอาหารสัตว์ที่ทันสมัยมีความซับซ้อนมากขึ้นและมีความหลากหลาย. โดยทั่วไป, บริษัท ที่ผลิตสารประกอบราคาเต็มฟีดมักจะเก็บยี่สิบหรือสามสิบชนิดของวัตถุดิบ. หลาย บริษัท ที่ต้องมีการผลิตที่หลากหลายของฟีดต้องมีประเภทของวัตถุดิบอาหาร.
เนื่องจากความชุกของปัญหาดังกล่าวข้างต้น, ในสถานประกอบการบางส่วนฟีด, การจัดเก็บวัตถุดิบที่มักจะปรากฏที่จะค่อนข้างสับสนและตาบอด, ซึ่งย่อมเป็นจุดอ่อนสำหรับ บริษัท ที่แสวงหาที่มีคุณภาพสูงและการจัดการที่ได้มาตรฐาน. ให้ความสนใจกับการจัดเก็บวัตถุดิบ, มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะตั้งสมเหตุสมผลพื้นที่จัดเก็บวัตถุดิบตามคุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีของวัตถุดิบที่ตัวเองและการเปลี่ยนแปลงของตลาดในการจัดซื้อ. รายการต่อไปนี้สามารถเรียกว่าสำหรับการตั้งค่าของพื้นที่จัดเก็บวัตถุดิบ. ก่อน, พื้นที่จัดเก็บของวัสดุที่มีความต้องการพิเศษมีการตั้งค่าพิเศษตามคุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีของวัตถุดิบ. ตัวอย่างเช่น, การเตรียมเอนไซม์ฟีดที่มีการปิดการใช้งานได้อย่างง่ายดายควรจะวางไว้ในอุณหภูมิต่ำและสภาพแวดล้อมในการระบายอากาศ, และวัสดุที่ง่ายต่อการดูดซับความชื้นและความชื้นควรอยู่ในที่แห้งและสภาพแวดล้อมที่อากาศถ่ายเทได้สะดวก. ที่สอง, พื้นที่จัดเก็บวัตถุดิบที่มีการตั้งค่าตามชนิดและปริมาณของส่วนผสมอาหารสัตว์. ประเภทเดียวกันของวัตถุดิบที่สามารถอยู่ในพื้นที่เดียวกัน. สำหรับปศุสัตว์และสัตว์ปีกสารประกอบฟีด, ปริมาณของส่วนผสมพลังงานและอาหารโปรตีนที่มีขนาดใหญ่, ในขณะที่วัตถุดิบอาหารแร่ธาตุน้อย, และจำนวนมากของวัตถุดิบที่ควรได้รับการตั้งค่าสำหรับประเภทเดียวกันของวัตถุดิบ. พื้นที่จัดเก็บ, ในขณะที่ใช้วัตถุดิบน้อยบ่อยและใช้งานน้อยสามารถออกจากพื้นที่จัดเก็บน้อย. ตัวอย่างเช่น, สำหรับส่วนผสมโปรตีนอาหาร, จำนวนเงินขนาดใหญ่ของกากถั่วเหลืองสามารถตั้งค่าพื้นที่เก็บข้อมูลขนาดใหญ่, ในขณะที่จำนวนน้อยของโปรตีนวัสดุเช่นปลาป่น, อาหาร rapeseed และกากเมล็ดฝ้ายสามารถออกจากพื้นที่เก็บข้อมูลขนาดเล็ก. ความผันผวนอย่างรวดเร็วของฟีดปัจจุบันตลาดวัตถุดิบและการพัฒนาอย่างรวดเร็วของเทคโนโลยีการอาหารผสมได้ทำให้โครงสร้างของอาหารสูตรวัสดุแตกต่างกันมาก. อย่างไรก็ตาม, การใช้งานของชนิดเดียวกันของวัตถุดิบอาหารค่อนข้างมีเสถียรภาพ, ซึ่งทำให้มันเป็นไปได้ที่จะตั้งไว้พื้นที่จัดเก็บตามชนิดของส่วนผสมอาหารสัตว์. . ที่สาม, วัตถุดิบเดียวกันจะถูกเก็บไว้ในเกรดโดยแหล่งที่มา. เนื่องจากความแตกต่างในการให้กำเนิดและกระบวนการผลิต, อาจจะมีความแตกต่างกันมากระหว่างวัตถุดิบเดียวกันซื้อใน batches ที่แตกต่างกัน, เช่นการกระจาย DDGS.The ปริมาณไขมันคือ 6-12%, และความแตกต่างของพลังงานที่แตกต่างกันโดย DDGS 1% ปริมาณไขมันมีขนาดใหญ่ค่อนข้าง. ดังนั้น, การจัดเก็บอย่างช้า ๆ ตามวัตถุดิบที่จะช่วยให้การได้อย่างถูกต้องเลือกวัตถุดิบที่เหมาะสมเพื่อเตรียมความพร้อมฟีดสารประกอบ. ที่สี่, ตามหลักการของนวัตกรรม. เมื่อวัตถุดิบที่ใส่ลงไปในการจัดเก็บข้อมูล, ก็สามารถเก็บไว้จากซ้ายไปขวา, และวัตถุดิบที่นำมาจากทางเดียวกัน, และเมื่อตำแหน่งกลางเป็นที่ตั้ง, การสั่งซื้อการวางแนวของพื้นที่จัดเก็บข้อมูลที่มีการเปลี่ยนแปลง, เพื่อให้วัตถุดิบจะถูกเก็บไว้จากการจัดเก็บให้เป็นเวลาการใช้งาน. ที่สั้นที่สุดเพื่อให้แน่ใจว่าช่วงเวลาที่ความสดใหม่ของวัตถุดิบ. ในขั้นตอนนี้, บทบาทของป้ายที่มีความสำคัญมาก, ไม่เพียง แต่จะระบุชื่อ, แหล่งที่มา, คุณภาพและคลังสินค้าเวลาของวัตถุดิบ, แต่ยังรวมถึงการระบุอย่างชัดเจนวัตถุดิบเดียวกันในช่วงเวลาที่แตกต่างกันคลังสินค้า. ที่ห้า, ตั้งค่าคงที่และพื้นที่จัดเก็บคล่องแคล่ว. สำหรับ บริษัท ที่มีพื้นที่จัดเก็บข้อมูลขนาดเล็ก, บทบาทของการตั้งค่าพื้นที่จัดเก็บข้อมูลถาวรและคล่องแคล่วบางเด่นชัดมากยิ่งขึ้น. ตัวอย่างเช่น, บริษัท จำเป็นต้องใช้หลายเกรดของปลาป่น, และเวลาการเก็บรักษาโดยปกติจะเป็น 2-3 เดือน. หากมีพื้นที่จัดเก็บข้อมูลการแก้ไขการตั้งค่าสำหรับมัน, มันอาจจะเป็นประโยชน์มากขึ้นในการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงคุณภาพและถูกต้องและรวดเร็ว. เลือกระดับที่เหมาะสมของการผลิตปลาป่น. นอกจากนี้, ผู้ประกอบการมักจะซื้อเป็นจำนวนมากของวัสดุที่มีคุณภาพสูงและต้นทุนต่ำดิบในเวลาที่เหมาะสม. เมื่อวางแผนพื้นที่จัดเก็บ, ตั้งค่าพื้นที่การหลบหลีกนอกพื้นที่จัดเก็บของวัตถุดิบที่จำเป็นเพื่อตอบสนองการผลิตปกติ, เพื่อหลีกเลี่ยงการ“หมุดเย็บผ้า”. “ปรากฏการณ์ของการจัดเก็บและการตัดกันของพื้นที่จัดเก็บวัตถุดิบ.
4 การตรวจสอบคุณภาพระหว่างการเก็บรักษาวัตถุดิบ
ในระหว่างขั้นตอนการจัดเก็บข้อมูล, บางวัตถุดิบมีแนวโน้มที่จะเสื่อมหรือกลิ่นหืนออกซิเดชันเนื่องจากเวลาการเก็บรักษานานหรือเก็บรักษาสภาพแวดล้อมที่ไม่ดี. ดังนั้น, ความสนใจควรจะจ่ายให้กับการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงคุณภาพ. จารบีเป็นหนึ่งในวัตถุดิบทั่วไปที่มีแนวโน้มที่จะมีการเปลี่ยนแปลงที่มีคุณภาพ. การเสื่อมสภาพของน้ำมันส่วนใหญ่เกิดจากการเพิ่มขึ้นของค่าเปอร์ออกไซด์, การเพิ่มขึ้นของค่าของกรด, และการสลายตัวออกซิเดลดีไฮด์ในการผลิตที่เป็นอันตรายต่างๆ, คีโตน, กรด, ฯลฯ. สัตว์กินน้ำมันเสื่อมโทรม. หลังจากที่โรคเกิดขึ้น, ประสิทธิภาพการผลิตจะลดลง. เพื่อที่จะควบคุมคุณภาพของน้ำมันและไขมัน, นอกเหนือไปจากการจัดเก็บที่ถูกต้องของน้ำมันเพื่อป้องกันไม่ให้เกิดกลิ่นหืนออกซิเดชัน, คุณภาพของการจัดเก็บข้อมูลระยะยาวของน้ำมันควรจะตรวจสอบ. ตัวชี้วัดรวมถึงค่าของกรดและความคุ้มค่าไอโอดีนในการกำหนดเนื้อหาของไขมันฟรีและพันธะคู่ไม่อิ่มตัวในน้ำมันที่จะตัดสินการเปลี่ยนแปลงคุณภาพของน้ำมัน. สิ่งที่เกิดขึ้น. ความสดของปลาป่นเป็นตัวบ่งชี้สำคัญที่ส่งผลต่อผลการประยุกต์ใช้และการให้อาหารความปลอดภัย. ถ้าปลาป่นจะถูกเก็บไว้ในคลังสินค้าเป็นเวลานาน, มันอาจจะเกิดจากการปนเปื้อนของเชื้อจุลินทรีย์, ไขมันที่เสื่อมสภาพเป็นกรด, ตนเองการเผาไหม้ของปลาป่นและปัจจัยอื่น ๆ, ก่อให้เกิดการย่อยสลายโปรตีนและการทุจริตของ, ไขมันออกซิเดชันกรดและกลิ่นหืน, และ coking โปรตีน. แปรสภาพที่เท่าเทียมกัน. ระหว่างการเก็บรักษาของปลาป่น, การเปลี่ยนแปลงที่มีคุณภาพควรจะถูกกำหนดโดยการตรวจสอบโปรตีน, กรดไขมัน, ฯลฯ. ปกติปลาป่นสดมีกลิ่นคาวที่แข็งแกร่ง, ในขณะที่ปลาป่นบูดมีกลิ่น, สารแอมโมเนีย, หืน, รัศมีหรือกลิ่นที่ถูกเผาไหม้. การตรวจสอบปริมาณการเปลี่ยนแปลงเงื่อนไขมวลสามารถนำมาใช้ในการประเมินความสดของปลาป่นโปรตีนโดยใช้ไนโตรเจนฐานระเหยและเนื้อหาฮีสตามี. เนื้อหาฐานไนโตรเจนระเหยปกติอาหารปลาสดน้อยกว่า 110 ~ 150mg / 100 กรัมขึ้นอยู่กับคะแนน, ในขณะที่ฮีสตามีเนื้อหาเป็นน้อยกว่า 300 ~ 1500mg / g. นอกจากนี้, ค่ากรดยังเป็นตัวบ่งชี้สำคัญสำหรับการประเมินความสดของไขมันปลาป่น. เนื่องจากปัจจัยเช่นสภาพการเก็บรักษาที่ไม่ดีและเวลาการเก็บรักษานาน, น้ำมันจะเพิ่มกลิ่นหืนออกซิเดชันของน้ำมัน, ผลิตกลิ่นเหม็น, เพิ่มค่าของกรด, และส่งผลกระทบต่อคุณภาพของอาหารปลา. ค่ากรดของปลาป่นสดปกติจะน้อยกว่า 3-7 มิลลิกรัม / กรัมขึ้นอยู่กับคะแนน.
ในการตรวจสอบการเปลี่ยนแปลงในคุณภาพของวัตถุดิบในระหว่างการจัดเก็บข้อมูล, มันเป็นสิ่งจำเป็นที่จะใส่ใจกับคุณภาพของวัตถุดิบที่ได้รับการจัดเก็บไว้นานเกินไป, อยู่บนพื้นฐานของความเข้าใจที่เต็มรูปแบบของประเภท, ปริมาณและคุณภาพของวัตถุดิบ, โดยเฉพาะอย่างยิ่งในช่วงฤดูที่มีอุณหภูมิสูง. ผลกระทบของคุณภาพเด่นชัดมากยิ่งขึ้น. วัตถุดิบที่มีแนวโน้มที่จะเกิดการเสื่อมสภาพระหว่างการเก็บรักษาที่เกี่ยวข้องกับคุณสมบัติทางกายภาพและทางเคมีของพวกเขา. ตัวอย่างเช่น, วัตถุดิบที่มีความชื้นสูงมีแนวโน้มที่จะโรคราน้ำค้างและการเสื่อมสภาพระหว่างการเก็บรักษา; วัตถุดิบที่มีปริมาณน้ำมันสูงมีแนวโน้มที่จะเกิดกลิ่นหืน; โปรตีนสูงวัตถุดิบมีแนวโน้มที่จะย่อยสลายโปรตีนและเน่าเสีย. . ด้วยเหตุนี้, การจัดเก็บวัตถุดิบยังเป็นหนึ่งในการเชื่อมโยงความสำคัญในการควบคุมคุณภาพของวัตถุดิบอาหาร. การติดตามปริมาณและคุณภาพของวัสดุการจัดเก็บข้อมูลในเวลาจริงมีความสำคัญในทางปฏิบัติที่สำคัญสำหรับความคุ้นเคยกับวัตถุดิบที่มีคุณภาพและการจัดเตรียมเหตุผลของอาหารผสม.
สรุป, การจัดเก็บวัตถุดิบที่จะรวมอยู่ในระบบการควบคุมคุณภาพ, และการควบคุมคุณภาพของวัตถุดิบอาหารจะดำเนินการครอบคลุมจากสี่ด้าน: ในสถานที่การควบคุมคุณภาพของวัตถุดิบ, ทดสอบในห้องปฏิบัติการของวัตถุดิบ, การจัดเก็บข้อมูลและการจัดเก็บวัตถุดิบ, และการตรวจสอบคุณภาพในระหว่างการเก็บรักษาวัตถุดิบ. มันมีความสำคัญในทางปฏิบัติที่สำคัญในการตรวจสอบการดำเนินงานของสูตรอาหารสัตว์และคุณภาพของผลิตภัณฑ์ฟีด. คุณภาพของผลิตภัณฑ์การรับประกันสำหรับการพัฒนาองค์กร. จะติดตามและอาหารทางเคมีกายภาพคุณสมบัติของวัตถุดิบในเวลาจริง, เหตุผลที่ใช้ส่วนผสมของอาหารเพื่อเตรียมความพร้อมสารประกอบฟีดเพื่อเพิ่มศักยภาพของสัตว์, เพิ่มฟังก์ชั่นของสารอาหารที่มีประสิทธิภาพของส่วนผสมของอาหาร, และเพิ่มประสิทธิภาพของผลประโยชน์ทางเศรษฐกิจ. นอกจากนี้ยังเป็นคุณภาพของวัตถุดิบอาหารสัตว์. อย่างมีนัยสำคัญในทางปฏิบัติของการควบคุม.
